Jestem 50-letnim Polakiem, trzeźwym od 2011 roku. Do Wspólnoty trafiłem w 2007 roku. Mój pierwszy znaczący okres trzeźwości trwał 2,5 roku, zaczynając od kwietnia 2008. Potem trafiłem do szpitala psychiatrycznego z diagnozą ciężkiej depresji. Straciłem tam trzeźwość, ale natychmiast ponownie zwróciłem się do Wspólnoty i znalazłem sponsora. Zacząłem Program od nowa. Od tamtej pory pozostaję trzeźwy.
Jestem Ana i mieszkam w Meksyku. Dziękuję Bogu za cud uwolnienia się od moich uzależnieniowych zachowań, schematów żądzy, które trzymały mnie w niewoli przez sześć lat. Czułam się całkowicie zniewolona przez żądzę, niezdolna do oporu, nawet gdy tego chciałam. W ciągu ostatnich trzech miesięcy uświadomiłam sobie jednak, że moje zdrowienie sięga daleko poza samo zaprzestanie tych zachowań. Bóg obdarzył mnie samokontrolą, pokojem, wstrzemięźliwością, dyscypliną i nadzieją na przyszłość. Nigdy nie odmówił mi żadnego z tych darów, gdy szczerze prosiłam. Obdarzył mnie nimi hojnie i bez wyrzutów.
Ta osobista relacja ze Zlotu EMER miała zostać opublikowana w numerze ESSAY na grudzień 2024 r., ale jej publikacja musiała zostać przełożona. Koniecznie wysłuchaj wywiadu z autorem w odcinku „ESSAY Conversations – Beyond the Page” z grudnia 2024 r. pod adresem essay.sa.org/get-involved/essay-podcast
Dorastałem w religijnym domu. Mój ojciec był wyświęconym pastorem, a nasza rodzina przestrzegała wielu praktyk religijnych. Chociaż mój ojciec głosił doktrynę, nie żył zgodnie z zasadami Kościoła w domu, a przynajmniej tak tego doświadczyłem. Moje uruchomienia seksualne zaczęły się w bardzo młodym wieku i obejmowały izolację, fantazje, sekrety, ukrywanie się – prawdziwe podwójne życie.
Byłem katolikiem, potem protestantem... a także pastorem, misjonarzem... i seksoholikiem. To ja, w niezbyt wielkiej pigułce. Bóg zawsze był w moim życiu ważny. W pełni przejąłem pobożne praktyki religijne mojej matki i zaangażowałem się w Kościół. Uwielbiałem tę akceptację i podziw. Bycie „fajnym gościem” idealnie pasowało do mojej potrzeby uznania od innych. Im więcej dobrego zrobiłeś, tym więcej szacunku zyskałeś. Przyjąłem tę kulturę całym sercem.
„Postanowiliśmy powierzyć naszą wolę i nasze życie opiece Boga, jakkolwiek Go pojmujemy” (Krok Trzeci)
أنا رجل في الخمسين من عمري أعيش في بولندا، رصين منذ عام 2011. انضممت إلى الزمالة في عام 2007، وأول فترة رصانةٍ طويلة حققتها استمرت لمدة عامين ونصف، بدءًا من أبريل 2008. ثمّ انتهى بي الأمر في مستشفى للأمراض النفسية، حيث تم تشخيصي بالاكتئاب الحاد. فقدت رصانتي هناك، لكنني عدت مجدداً فورًا إلى الزمالة، ووجدت موجّهاً. بدأت تطبيق البرنامج كله من البداية. أنا رصين منذ ذلك الحين
اسمي آنا، وأعيش في المكسيك. أشكر الله على معجزة الإقلاع عن سلوكياتي الإدمانية، تلك الأنماط الشهوانية التي أبقتني مستعبدة لِسِت سنوات. شعرتُ أنّي أسيرة كليًا لمطالب الشهوة، غير قادرة على المقاومة حتى عندما أردت ذلك. ومع ذلك، في الأشهر الثلاثة الماضية، أدركت أن تعافيي يتجاوز مدى أبعد من مجرد الإقلاع. لقد منحني الله ضبط النفس، والسلام، والاعتدال، والانضباط، والأمل للمستقبل. هو لم يحرمني أبدًا من أي من تلك الهدايا متى طلبتها بصدق. لقد أعطاني الله إياها بسخاء وبدون تأنيب.
تمت جدولة نشر هذه التجربة الشخصية في مؤتمر إقليم أوروبا والشرق الأوسط في عدد ديسمبر 2024 من المقالة، ولكن تم حفظها لهذا العدد. تأكد من الاستماع إلى مقابلة المؤلف في حلقة ديسمبر 2024 من "محادثات المقالة - ما وراء الصفحة" على essay.sa.org/get-involved/essay-podcast
نشئت في بيتٍ متدين. أبي كان قِساً مُرَسّماً، وعائلتنا شَهِدت العديد من الممارسات الدينية. على القدر الذي وعظ فيه أبي عن العقيدة، لم يعش مبادئ الكنيسة في البيت، على أقل تقدير، هذا كان اختباري له. انفلاتي الجنسي بدأ في عمرٍ مبكرٍ جداً وتضمن العزلة، والخيال، والأسرار الاختباء — حياةٌ مزدوجة حقيقية
