I am an SA member and have been for some time a reserve soldier in one of the many warring countries on this planet. Often I get woken up by alarms. Sometimes I see rockets in the air. Friends of mine have been killed. Everything is scary and weird, surrealistic.
My name is David, I am a sexaholic. And by the grace of my Higher Power, my sobriety date is August 2, 1988, for which I can never be sufficiently grateful. That credit goes to my Higher Power, that's for sure. I was sitting at dinner and was figuring it's been thirty-one years, five months, and eight days. And every one of those in their own way has been a miracle. And that's a little bit of what I'd like to share tonight. I was told after my first year of sobriety that it keeps getting better. And that has been the simple description of my experience in Sexaholics Anonymous, that it keeps getting better.
One of the early members of the Correctional Facilities Committee (CFC) was Ray S. from Tucson, Arizona, who is better known in our program as “Tucson Ray.” He started the Sponsors-by-Mail (SbM) program in Arizona by “offering it single-handedly for some seven years.” He developed a format for this outreach to people in prison that is still used today by those who write to men and women in prison.
اولین احساس خوبی که در زندگی به یاد میآورم، زمانی بود که من پنج ساله بودم و پدرم یک بطری آبجو رولینگ راک به من داد. وقتی در گوشه ای نشسته بودم و در حال نوشیدن بودم، تأثیر الکل را احساس کردم. وقتی از آن طرف اتاق به پدرم نگاه می کردم، فقط به او عشق می ورزیدم. حس فوق العاده ای بود. حس خوب بعدی که به یاد دارم تقریباً در همان زمان بود و مربوط به دختری به نام نانسی بود که او نیز حدوداً پنج ساله بود. یک روز گرم تابستانی بود، و من نانسی کوچک را در آغوشم گرفتم، او را نزد مادرم بردم و گفتم: "من و نانسی قرار است ازدواج کنیم." شادی و لذتی را که در درونم احساس می کردم به یاد می آورم. تا شانزده سال دیگر آن احساس را نداشتم.
درحالی که هفته پیش دریک کارگاه دوازده قدمی شرکت میکردم،فرصت این را داشتم که تجربه نیرو وامیدم را درباره موضوع بخشش به اشتراک بگذارم.پس از کارگاه،ازمن خواسته شدکه مشارکتم رابرای مجلهessay بنویسم،که درادامه این متن برایتان آورده ام:
התאווה למין היא רק פן אחד מתוך הפנים הרבות שישנם בקוביית התאווה רב המימדית. המילה 'תאווה' אינה יכולה להיות מוגבלת להיבט המיני בלבד, שכן תאווה היא רק דחף חזק השולט בגישות שלנו. איני יכול להכחיש שהרעיון של תאווה עצמו הוא מורכב, מבלבל ומביך. איך יכול אדם שהוא מוגבל להקיף דבר שנחשב גדול ורחב יותר? אדם שהוא תלת מימדי חי בעולם שהוא בעל ארבע מימדים בעוד שהתאווה היא ישות בעלת מימדים רבים אף יותר.
ההרגשה הטובה הראשונה שאני זוכר בחיי הייתה כשהייתי בן 5 ואבא שלי נתן לי בקבוק בירת 'רולינג רוק'. ישבתי בפינה, שתיתי אותה והרגשתי איך האלכוהול משפיע עליי. הסתכלתי על אבא שלי מהצד השני של החדר והתמלאתי אהבה כלפיו. זו הייתה הרגשה נפלאה.
בזמן שהשתתפתי בסדנת שנים עשר הצעדים בסוף השבוע שעבר, הייתה לי את הזדמנות לחלוק את הניסיון, הכוח והתקווה שלי בנושא כפרה. לאחר הסדנה, התבקשתי לרשום את השיתוף שלי עבור מגזין ESSAY אשר מופיע כאן:
לפני שלוש שנים הייתי שרוי בכאב. היה זה הכאב של שיעבוד לתאווה אשר גרם לי צרות גדולות ואיים להרוס לי את שארית חיי. הכאב הביא אותי אל החברותא של SA. הודות לחברותא בSA ולספונסר שלי ובאמצעות עבודת התוכנית , הבעיות הגדולות שלי נהפכו באופן הדרגתי לברכה-לחיים של נקיות ופיכחון. השפיות חזרה אלי ומצאתי חיבור אמיתי לאלוהים. אני לא חושב שאי פעם אחפש אחר אלוהים באופן כה פעיל, זה קרה בעקבות הסבל והשבר שהתאווה גרמה לי.
לפני שהצטרפתי ל-SA ניסיתי כל כך הרבה פעמים להפסיק להשתמש אבל שום דבר לא עזר לי, אז נהגתי לומר לעצמי שאין החלמה כששמעתי סיפורים על אנשים שהיו בהחלמה. חשבתי על זה כעל כלום!
