Kiedy wstąpiłem do SA, byłem kawalerem i miałem 26 lat. Wytrzeźwiałem i pozostałem trzeźwy przez kilka randek i związków. Poznałem moją żonę po 16 latach trzeźwości. Pozostałem trzeźwy przez okres zalotów i 12 lat małżeństwa (jak dotąd).
Po ukończeniu obrachunku szkód w Kroku Czwartym byłam bardzo wdzięczna, zauważając, że każdej kolejnej osobie, z którą się umawiałam po tym, jak wytrzeźwiałam, wyrządzałam mniej szkód. Nadal mam wiele do zrobienia, ale moja zdolność do utrzymywania zdrowych relacji poprawiła się od czasu dołączenia do SA. Chciałabym opisać niektóre postępy, które zauważyłam w swoim obrachunku.
Niedawno spotykałam się z kimś przez trzy miesiące. Pierwszy miesiąc był świetny, ale w drugim miesiącu czułam, że on wycofuje się emocjonalnie, a w trzecim miesiącu pożegnaliśmy się.
Jest świetny wykład Roya K. zatytułowany „Sponsoring i trzeźwość grupowa” (jeśli jesteś nowy w Programie, Roy K. był założycielem naszej Wspólnoty). W swoim wykładzie Roy K. mówi o najwyższym celu sponsorowania. Nie chodzi o to, aby ludzie przychodzili do Programu i aby byli trzeźwi, ponieważ tylko Siła Wyższa może to zrobić. Według Roya, najwyższym celem sponsorowania nie jest nawet praca nad Krokami, choć jest to jej integralna część. Mówi on, że najwyższym celem sponsorowania jest wprowadzenie innych w Prawdziwą Więź i w sposób życia, w którym sponsorowany może doświadczyć Prawdziwej Więzi.
Różne siły popchnęły nas na pierwszy w historii SA India Workshop Weekend w Ashirvad, Bangalore. Siły te obejmowały zagrażające życiu duchowe bankructwo, absolutny brak umiaru i samokontroli oraz zbiegi okoliczności pośród desperackich poszukiwań.
Od początku mojej podróży w SA wiedziałem, że nasz założyciel, Roy K., napisał „Anonimowych Seksoholików” (Białą Księgę), a później dowiedziałem się, że także „Recovery Continues”, „Discovering the Principles” i kilka broszur SA. Jednak przez wiele lat zastanawiałem się, kto pisze całą naszą wspaniałą literaturę SA i z czym wiąże się z proces publikacji. Potem nadarzyła się okazja, by pełnić międzynarodową służbę i zgłosiłem się na ochotnika do Komitetu Literatury (lub Litcom, jak go nazywamy).
Jakiś czas temu jeden z członków mojej grupy macierzystej przechodził przez trudny okres i zastanawiał się, dlaczego Bóg na to pozwolił. Przypomniało mi to coś, co wydarzyło się jakieś dwa lata temu.
Zanim wytrzeźwiałem, nie byłem miłośnikiem książek. W rzeczywistości nigdy nie przeczytałem żadnej książki od deski do deski. Prawie skończyłem jedną w szkole, ponieważ zabrała mnie do świata fantazji, z dala od rzeczywistości. Większość lektur była jednak dla mnie niepokojąca i bezcelowa.
Kiedy dołączyłam do SA jesienią 2020 roku, byłam załamana, ale chętna do przyjęcia wskazówek. To dlatego, że byłam tak zdesperowana. Wieloletnie doświadczenie w AA dało mi pewne korzyści, w tym niezliczone mityngi studiowania książek i dobrą znajomość Wielkiej Księgi AA oraz „Dwunastu Kroków i Dwunastu Tradycji”. Pamiętałam nawet niektóre fragmenty, takie jak strona 422 o akceptacji, które wciąż mogłam recytować słowo w słowo. To, co zapamiętałam, nadal służy mi jako swego rodzaju mentalna biblioteka.
Na moim pierwszym mitingu Anonimowych Seksoholików usłyszałem, jak ktoś czyta rozdział „Problem” i wiedziałem, że jestem we właściwym miejscu. W Białej Księdze Roy napisał:
