Radość zdrowienia była ostatnią rzeczą, która przychodziła mi do głowy, gdy pierwszy raz przyszedłem na miting. Byłem na dnie i myślałem, że w życiu już nigdy nie zaznam radości, a tym bardziej dobrej zabawy. Zostałem zdemaskowany, w następstwie czego zrujnowałem swoje małżeństwo i relacje z nastoletnimi dziećmi.
Przed przyjściem do SA, wykonywałam różne czynności z ukrytą agendą - aby znaleźć lub zostać zauważoną przez „potencjalnego męża”. Aż mnie skręca, gdy myślę o tych szalonych motywach. Podczas pracy nad Krokiem Czwartym, sponsorka zapytała mnie, czy zaakceptowałabym życie, gdybym miała nigdy nie wyjść za mąż.
Kiedy pierwszy raz zacząłem podróż zdrowienia, nękało mnie nieustanne gadanie w głowie, z którym identyfikują się tylko uzależnieni i kompulsywni neurotycy, a które mówiło:
„Ale ja nie chcę się tym dzielić ...” - „Więc nie wyzdrowiejesz!” To była odpowiedź sponsora na większość doświadczanych przeze mnie lęków. Nie mogę wytrzeźwieć sam. Nie mogę też otrzymać trzeźwości, jeśli nie przekażę jej dalej.
Od momentu, kiedy zacząłem poważnie traktować ten program i pracować nad Krokami ze sponsorem, który pracuje nad Krokami ze swoim sponsorem (i tak dalej), było dla mnie jasne, że naszym głównym celem jest Dwunasty Krok - niesienie posłania. Oczywiste obszary pracy w ramach 12go kroku obejmują, ale nie ograniczają się do:
iedy zostałem powiernikiem w radzie powierników SA latem 2014 roku, byłem wyraźnie nowicjuszem na tym poziomie służby. Bardzo się jednak cieszyłem, aby dać z siebie wszystko, aby pomóc podzielić się naszym niesamowitym posłaniem z cierpiącym seksoholikiem.
Moja praca polega na opiece nad dużym domem z sadem i ogrodem. Kilka tygodni temu znalazłem się w zupełnie nowej sytuacji, w której nigdy wcześniej nie byłem. Ludzie, z którymi mieszkam i pracuję, wyjechali na dwa miesiące na wakacje.
Ponad 5 lat temu przeprowadziłem się do miasta na wschodnim wybrzeżu Australii. W mieście były dwa mitingi SA, a uzależnienie od seksu było i nadal jest tematem tabu. Ostatnio mieliśmy problem w jednej kuchni wydającej zupy, gdy na ekranie wspomniano o naszym mitingu. Z powodu tego incydentu nie umieszczą naszych plakatów ani nie udostępnią broszur, żeby ułatwić dostęp do wspólnoty. To tylko mały przedsmak tego, z czym mamy do czynienia w tym mieście.
Biskupi, księża i zakonnice w całym Kościele Katolickim są coraz bardziej świadomi istnienia SA i popierają zalecanie parafianom uzależnionym od żądzy kontakt z programem w celu uzyskania pomocy.
Gdy wczoraj wróciłem z lokalnego zlotu SA, czułem się w miarę szczęśliwy, związany z ludźmi i spokojny - ale nie do końca. Obecność jednego kolegi zakłóciła mój spokój do tego stopnia, że przez cały weekend zmagałem się z obsesją na punkcie jego i jego zachowania.
