یک پاسخ ساده به این سوال می‌تواند جمله "من این جا هستم چون مجبورم"، باشد ولی این جمله بیان‌گر کل داستان نیست. دردِ دائما به ته خط رسیدن برای آوردن من به این جلسات کافی بود ولی برای نگه‌داشتن من در این‌جا کافی نیست
« تنهایی در بهشت سخت تر از جهنم است وقتی دختری همراهت باشد!» این شعار من در دوران اعتیاد فعال بود. سال های سال. از همان کودکی تصور اینکه دخترها نباشند برایم غیر ممکن بود. همیشه مسخره میشدم که همبازی دخترها هستم. اما چه باک، من وسط چیزی بودم که دوستش داشتم. اما آن بازی های شاد کودکی رفته رفته تبدیل شد به باتلاقی غم انگیز و عمیق. غم انگیز، غم انگیز، غم انگیز.
اگر بخواهم یک کلمه برای توصیف احساسم در بیشتر مدت عمرم را انتخاب کنم، "قطع شده" را انتخاب می کنم. هم در مهدکودک و هم در مدرسه به سختی با کسی دوست میشدم. راه‌های جذاب زیادی برای فرار از واقعیت وجود داشت: شکل دادن داستان در ذهنم، کتاب‌های ماجراجویانه و بازی‌های ویدیویی.
