My name is Dave, I’m a recovering sexaholic, and I’ve been sexually sober since August 1, 1985 by the grace of God and this wonderful Fellowship. I came into the Fellowship when I separated from my first wife hoping to save my marriage. After two years of sobriety, we still divorced, and by the grace of God, I knew absolutely that I had no business being in any kind of romantic relationship, much less a committed one.
I was unmarried when I entered SA at the age of 26. I got sober and stayed sober though several dates and relationships. I met my wife after 16 years of sobriety. I remained sober through our courtship and 12 years of marriage (so far).
After finishing my Step Four harms inventory, I was very grateful to notice that each consecutive person that I dated after I got sober had fewer harms. There are still things left to work on, but my ability to have healthy relationships has improved since joining SA. I'd like to describe some of the progress that I saw in my inventory.
I recently dated someone for three months. The first month was great, but by the second month, I felt like he was pulling back emotionally, and by the third month, we said our goodbyes.
There’s a great talk by Roy K. called “Sponsorship and Group Sobriety.” (If you are new to the Program, Roy K. was the founder of our Fellowship). In his talk, Roy K. shares about the highest purpose of sponsorship. It’s not to keep people coming to the Program, and it’s not to keep people sober, because only a Higher Power can do that. According to Roy, the highest purpose of sponsorship is not even working the Steps, although that is an integral part of it. He says that the highest purpose of sponsorship is introducing other men to the real Connection and bringing them into a way of living where the sponsee can experience having that real Connection.
Różne siły popchnęły nas na pierwszy w historii SA India Workshop Weekend w Ashirvad, Bangalore. Siły te obejmowały zagrażające życiu duchowe bankructwo, absolutny brak umiaru i samokontroli oraz zbiegi okoliczności pośród desperackich poszukiwań.
Od początku mojej podróży w SA wiedziałem, że nasz założyciel, Roy K., napisał „Anonimowych Seksoholików” (Białą Księgę), a później dowiedziałem się, że także „Recovery Continues”, „Discovering the Principles” i kilka broszur SA. Jednak przez wiele lat zastanawiałem się, kto pisze całą naszą wspaniałą literaturę SA i z czym wiąże się z proces publikacji. Potem nadarzyła się okazja, by pełnić międzynarodową służbę i zgłosiłem się na ochotnika do Komitetu Literatury (lub Litcom, jak go nazywamy).
Jakiś czas temu jeden z członków mojej grupy macierzystej przechodził przez trudny okres i zastanawiał się, dlaczego Bóg na to pozwolił. Przypomniało mi to coś, co wydarzyło się jakieś dwa lata temu.
Zanim wytrzeźwiałem, nie byłem miłośnikiem książek. W rzeczywistości nigdy nie przeczytałem żadnej książki od deski do deski. Prawie skończyłem jedną w szkole, ponieważ zabrała mnie do świata fantazji, z dala od rzeczywistości. Większość lektur była jednak dla mnie niepokojąca i bezcelowa.
Kiedy dołączyłam do SA jesienią 2020 roku, byłam załamana, ale chętna do przyjęcia wskazówek. To dlatego, że byłam tak zdesperowana. Wieloletnie doświadczenie w AA dało mi pewne korzyści, w tym niezliczone mityngi studiowania książek i dobrą znajomość Wielkiej Księgi AA oraz „Dwunastu Kroków i Dwunastu Tradycji”. Pamiętałam nawet niektóre fragmenty, takie jak strona 422 o akceptacji, które wciąż mogłam recytować słowo w słowo. To, co zapamiętałam, nadal służy mi jako swego rodzaju mentalna biblioteka.
