Before getting sober, I was not a book person. In fact, I had never read a book cover-to-cover. I almost finished one book in school because it took me into a fantasy world, away from reality. Most reading for me, though, was distressing and pointless.
When I joined SA in the autumn of 2020, I was broken but willing to take direction. That’s because I was so desperate. Many years of experience in AA did afford me some advantages, though, including countless book study meetings and a good familiarity with the Big Book and the Twelve and Twelve. I even remembered some passages, like page 417 about acceptance, which I could still recite word for word. The stuff I memorised still serves as a kind of mental reference library.
At my first meeting of Sexaholics Anonymous, I heard someone read “The Problem,” and I knew that I was in the right place. In the White Book Roy wrote:
As a chronic, hopeless sexaholic, I have no human defense against lust. When I lust, I cannot stop. As a chronic sexaholic I have a physical allergy to whatever chemicals, neurotransmitters, hormones—you name it—that are produced by my own brain and body when I am lusting or engaging in selfish sexual behavior. My mental and physical reaction to those substances differ from the reaction of normal people.
I love plants! I have plants in my living room, kitchen, bedroom…everywhere! All that greenery in the house makes me feel good, and since I'm in recovery, I can take good care of them, too. Before, all my plants were dying. I just wasn't able to give them what they needed, which isn’t surprising, considering I could barely keep myself alive.
برای من، شهوت جنسی به عنوان یک بازی ساده شروع شد که با بچه همسایه بازی می‌کردم. هرگز تصور نمی‌کردم که چنین بازی‌ای می‌تواند به یک "شیوه زندگی" تبدیل شود. خانواده من به خواهر زیبا و باهوشم بیشتر توجه می‌کردند، و برای جلب توجه آنها، شروع به دزدی از آنها کردم تا بیشتر مورد توجه قرار بگیرم. این کار موثر نبود. نمی‌دانستم چگونه بگویم: "من اینجا هستم! مرا ببینید! مرا دوست داشته باشید! من نیاز دارم پدرم مرا در آغوش بگیرد
من در ژوئن ۲۰۱۷ در پاسخ به ایمیلی که دو ماه قبلش از طرف SA برایم فرستاده شده بود به آن پیوستم، و می دانستم که با رفتارهای اجباریم مشکل دارم. طبق یک عادت روزانه، من در حال ارضا نیازهایم مانند یک ماشین برنامه ریزی شده برای انجام جست و جو های تکراری بودم. من تلاش می کردم تا خلا افتضاحم را، که زندگی مخفی ام سالها پشت آن پنهان شده بود را پر کنم.
فصلی که در کتاب سفید با عنوان "شهوت، نیروی اجبار پشت اعتیاد" است، به نظر من مقدمه ای عالی است بر زیر ساخت آنچه که واقعا شهوت چیست. در آن فصل رُوی شهوت را به عنوان " یک نگرش اجباری که یک غریزه طبیعی را به یک خواسته غیرطبیعی تبدیل می کند" تعریف می کند (SA-40) که این دقیقا تجربه من بود.
بدأت الشهوة الجنسية، بالنسبة لي، كلعبة بسيطة مارستها مع طفل الجيران. لم أتخيل أبدا أن مثل هذه اللعبة يمكن أن تتطور إلى "طريقة حياة". أولَت عائلتي المزيد من الاهتمام لأختي الجميلة الذكية، ولجذب انتباههم، بدأت أسرق منهم للحصول على مزيد من الاهتمام. هذا لم يؤتِ أُكلًا. لم أكن أعرف كيفية قول، "أنا هنا! انظر لي! أحِبَّني! أحتاج إلى والدي ليحملني."
تواصلتُ مع عضو في زمالة س.م في يونيو من عام 2017، رادّاً على بريده إلكتروني المرسل قبل شهرين، كنت أعلم بأني امتلكت مشكلةً مع سلوكي القَهري، وبشكلٍ يوميٍ كنتُ أرضي " احتياجاتي " تماماً كإنسان آلي بُرمِج لإجراء عمليات بحث متكررة. واصلتُ محاولةَ ملءِ فراغي الفظيع الذي حجبتهُ حياتي السرية منذ مدّة طويلة.
