Al reparar el pasado, mediante el programa, encontró la libertad de estar soltero.
Durante mi adicción a la lujuria, las relaciones románticas se convirtieron en un becerro de oro para mí. Pensaba que una novia atractiva y emocionalmente compatible me llenaría y me completaría. Tener novia se convirtió en una fantasía persistente, pero cada vez que una mujer aceptaba mi propuesta de cita, huía de la relación en cuanto despegaba.

El amor y la voluntad de Dios en su vida es todo lo que necesita, y cualquier otra cosa es un extra.
Crecí con ganas de ser abuela; me encantaba la idea de tener familia e hijos. Le pondría a mi hija el nombre de la chica que se sentaba en la última fila de la clase. Estaba en primero de primaria, miré al niño del que estaba enamorada y pensé: «Si tuviéramos una hija, le pondría el nombre de mi compañera que es la número uno de la clase». Bonito, ¿verdad? Me río porque solo tenía cinco años cuando hice esto.

Descubrió que ser soltero le permitía dedicar toda su vida a Dios.
No fui puesto en este programa por un cónyuge. Me puse aquí por mi propia voluntad. No tengo que ser descubierto o expuesto porque tengo la oportunidad de exponerme y conocerme a mí mismo aquí en seguridad y conexión con los demás, unidos en comunión en todo el mundo. Es posible que nunca me case. Es posible que pueda vivir una vida neo-monástica en práctica espiritual y conexión con otros bajo Dios en todo el planeta, y estoy de acuerdo con eso. Todavía hay mucho dolor, pero el dolor, cuando se procesa por completo, se convierte en sabiduría.

El tiempo que he pasado soltera y sobria me ha permitido escuchar la voluntad de mi Poder Superior.
He estado sobria durante varios años y he dado mis primeros pasos hacia la recuperación. Al decir “recuperación” no me refiero solo a trabajar los pasos, sino que estoy literalmente “recuperándome”. Me refiero a sanación y restauración.

Rompí con mi última novia cuando llegué al programa, después de dos años de relación. La razón fue mi sorprendente admisión de la verdad sobre mí mismo: que la utilizaba, intentando encontrar un sentido de autoestima a su costa, satisfacer la lujuria y no sentirme solo. Esta revelación fue dolorosa, pero honesta y, por tanto, sanadora.

Vi que siempre había tenido este tipo de actitud malsana hacia mis parejas. Mientras siguiera siendo el mismo, con creencias, enfoques y comportamientos anteriores, es ingenuo esperar un resultado diferente. Lo mejor que puedo hacer por mí y por los demás es tomarme un descanso (durante un año y medio) para dedicar este tiempo a recuperar la sobriedad y trabajar el programa. Necesito los cambios internos que me proporcionará el programa. Me dará la oportunidad de tener relaciones más sanas en el futuro.

Она пришла к принятию плана Высшей Силы для себя.
Мне пришлось учиться любви к себе. Как драгоценному ребёнку Бога, а не так, как любят себя самонадеянные люди. Мне необходимо было научиться наслаждаться компанией самой себя, и не забывать, что я – бесценный ребенок Бога. Не идеальный, но работа с моей Высшей Силой постепенно формирует меня согласно Её воле. Я не управляю своей жизнью, «за рулём» моя Высшая Сила. Мне нужно принять, что Высшая Сила знает, что лучшее для меня. Я принимаю, что быть одной – это план Высшей Силы для меня. Это – не ошибка. Я благодарю Высшую Силу за уроки, как мне нравиться себе и любить себя как драгоценного ребёнка Бога. Бог на стороне сексоголиков, а значит, и на моей стороне. Мне потребовалось много времени, чтобы поверить в это. Иногда я забываю об этом, но Высшая Сила напоминает мне в молитве, через слова другого сексоголика или литературу АС.

Исправляя своё прошлое по мере работы по Программе, он обрёл свободу в одиночестве.
Пока я жил во власти похоти, романтические отношения были для меня моим идолом, золотым тельцом. Я думал, что привлекательная и эмоционально подходящая девушка наполнит меня и сделает полноценным. Наличие партнёрши стало для меня навязчивой идеей, но каждый раз, когда женщина соглашалась на свидание, я сбегал из отношений, как только они начинались. Я был слишком эмоционально незрелым для того, чтобы бескорыстно и по-здоровому открыть кому-то своё сердце. Я боялся, что она поймёт, какой я на самом деле. Как парашютист прыгает с падающего самолёта, я убегал из отношений, как только они начинались, чтобы меня не отвергли. Я скрывался в своей зависимости, где, как я считал, мне никогда не сделают больно.

Единственное, что ей необходимо в жизни – это Божья любовь и воля, всё остальное – дополнительная награда.
Я выросла со страстным желанием стать бабушкой. Мне просто очень нравилась мысль, что когда-нибудь у меня будет семья и дети. Я хотела назвать свою дочку в честь своей одноклассницы, которая сидела за последней партой. Я была в первом классе, когда смотрела на объект своего увлечения и думала: “Если у нас будет дочь, назову её именем самой умной девочки в классе”. Это мило, не правда ли? Я посмеиваюсь над этим, потому что в тот момент мне было всего пять лет тогда.

Он обнаружил, что отсутствие отношений дало ему возможность посвятить всю свою жизнь Богу.
В эту программу меня привела не жена. Я привёл себя сам по своей доброй воле. Не было необходимости, чтобы меня разоблачали или раскрывали, потому что у меня была возможность раскрыться самому в безопасной атмосфере и взаимодействии с другими людьми, объединёнными в сообщество по всему миру. Возможно, я никогда не женюсь. Возможно, я буду жить нео-монашеской жизнью в духовной практике и связи с другими по всей планете под покровом Бога. И меня это устраивает. Да, я всё ещё испытываю боль, но если её полностью прожить, боль становится мудростью.

Время, проведённое в одиночестве и чистоте, позволило ей услышать волю Высшей Силы для себя.
Сейчас я трезва уже несколько лет и сделала первые шаги к выздоровлению. Под “выздоровлением” я имею ввиду не только работу по Шагам, но то, что я буквально “выздоравливаю”. Я говорю об исцелении и восстановлении.

Я расстался со свой очередной девушкой, придя в программу, после двух лет отношений. Причиной стало шокирующее признание перед самим собой правды о себе – что я использовал её, пытаясь за её счёт получать чувство собственной полноценности, удовлетворять похоть и не чувствовать себя одиноким. Это осознание было болезненным, но честным и потому исцеляющим.

Zaakceptowała plan swojej Siły Wyższej.
Musiałam nauczyć się kochać siebie, nie tak jak osoba próżna, ale jako cenne dziecko Boga. Musiałam nauczyć się cieszyć własnym towarzystwem i pamiętać, że jestem takim cennym dzieckiem Boga. Nie idealnym, lecz dziełem w toku, które oja Siła Wyższa kształtuje według swojej woli. To nie ja kieruję swoim życiem. Moją Wyższą Siłą jest Bóg. Muszę zaakceptować, że On wie, co jest dla mnie najlepsze. Akceptuję, że Jego plan dla mnie to życie w singielstwie. Bycie singlem nie jest porażką. Jestem wdzięczna za lekcje, jakie Siła Wyższa daje mi o miłości i akceptacji siebie jako cennego dziecka Boga. Bóg jest dla seksoholików, w tym dla mnie. Zajęło mi dużo czasu, by w to uwierzyć. Czasem zapominam, ale moja Siła Wyższa przypomina mi o tym poprzez modlitwę, słowa innego seksoholika lub literaturę SA.

Naprawiając przeszłość i pracując w Programie odkrył wolność bycia singlem.

W uzależnieniu od żądzy, uczyniłem romantyczne związki mnie złotym cielcem. Myślałem, że atrakcyjna, emocjonalnie kompatybilna ze mną dziewczyna wypełni mnie i dopełni. Posiadanie dziewczyny stało się uporczywą fantazją, ale za każdym razem, gdy jakaś kobieta zgadzała się na randkę, uciekałem od związku, jak tylko ten się zaczynał. Byłem zbyt emocjonalnie niedojrzały, by dzielić się sercem w sposób choć trochę bezinteresowny i zdrowy. Bałem się, że kobieta odkryje, kim naprawdę jestem. Aby chronić się przed odrzuceniem, niczym spadochroniarz skaczący ze spadającego samolotu, uciekałem ze związku, gdy tylko się zaczynał, uciekając w swoje uzależnienie, myśląc, że tam nigdy nie zostanę zraniony.

Boża miłość i wola w jej życiu to wszystko, czego potrzebuje, a wszystko inne jest dodatkiem.
Dorastałam z pragnieniem, aby zostać babcią; po prostu uwielbiałam myśl o rodzinie i dzieciach. Chciałam nazwać moją córkę imieniem dziewczynki, która siedziała w ostatniej ławce w mojej klasie. Byłam w pierwszej klasie i patrzyłam na moją sympatię, myśląc: „Gdybyśmy mieli córkę, nazwałabym ją imieniem mojej koleżanki z ławki, jest najlepsza w klasie.” Urocze, prawda? Uśmiecham się, bo miałam wtedy zaledwie pięć lat.

Odkrył, że bycie singlem pozwala mu poświęcić całe życie Bogu.
Nie trafiłem do tego programu z inicjatywy współmałżonki. Sam przyszedłem tu z własnej woli. Nie muszę obawiać się, że ktoś mnie odkryje czy zdemaskuje, bo tutaj mam możliwość bezpiecznego odkrywania i ujawniania samego siebie – w więzi z innymi, zjednoczonymi we wspólnocie na całym świecie. Może nigdy nie się nie ożenię. Możliwe, że będę prowadzić swego rodzaju nowe życie zakonne – w praktyce duchowej i więzi z innymi pod Bogiem, na całej planecie – i jest mi z tym dobrze. Wciąż jest we mnie dużo bólu, ale ból w pełni przeżyty staje się mądrością.

Czas samotności i trzeźwości pozwolił jej usłyszeć wolę Siły Wyższej.
Jestem trzeźwa już od kilku lat i zrobiłam swoje pierwsze kroki ku zdrowieniu. Mówiąc „zdrowienie”, nie mam na myśli jedynie pracy nad Krokami – dosłownie „odzyskuję siebie”. Chodzi mi o uzdrowienie i odnowę.

Zerwałem z moją ostatnią dziewczyną po dwuletnim związku, kiedy przyszedłem do Programu. Powodem było moje wstrząsające dla mnie przyznanie się do prawdy o sobie – że wykorzystywałem ją, próbując znaleźć poczucie własnej wartości jej kosztem, by zaspokoić żądzę i nie czuć się samotnym. Ta świadomość była bolesna, ale szczera, a zatem lecznicza.

È arrivata ad accettare i piani del Potere Superiore per sé stessa.
Ho dovuto imparare ad amare me stessa, non come fa una persona presuntuosa, ma come una preziosa figlia di Dio. Ho dovuto imparare a godere della mia compagnia e a ricordare che sono una preziosa figlia di Dio. Non perfetta, ma un lavoro in corso con il mio Potere Superiore che mi modella secondo la sua volontà. Non sono io a comandare la mia vita; è il mio Potere Superiore a farlo.

L’amore e la volontà di Dio nella sua vita sono tutto ciò di cui ha bisogno, qualsiasi altra cosa è un extra.
Sono cresciuta con il desiderio di diventare nonna; mi piaceva l’idea di avere una famiglia e dei figli. Avrei voluto chiamare mia figlia come la ragazza che siede all’ultimo banco della mia classe. Ero in prima elementare, ho guardato il mio compagno verso cui avevo una cotta e ho pensato: “Se avessimo una figlia, la chiamerei come la mia compagna che è la prima della classe”. Carino, vero? Mi viene da ridere perché all’epoca avevo solo cinque anni.

Ha scoperto che essere single gli permetteva di dedicare tutta la sua vita a Dio.
Non sono stato messo in questo programma da un coniuge. Sono qui per mia scelta. Non devo temere di essere scoperto o smascherato, perché ho l’opportunità di espormi e di scoprire me stesso in un contesto di sicurezza e connessione con gli altri, uniti in comunione in tutto il mondo. Potrei non sposarmi mai. È possibile che viva una vita neo-monastica nella pratica spirituale e nella connessione con altri sotto Dio, in ogni parte del pianeta, e per me va bene così. C’è ancora tanto dolore, ma il dolore, quando è pienamente elaborato, diventa saggezza.