I first heard about prison meetings from a member who started prison contact through the Gideon Society in Georgia. He told me that I would have to take a course in order to qualify to enter prisons. I then heard from a prison chaplain who was running a number of recovery programs that he would be interested in running an SA program too.

Joe was an SA member who lived some distance away from the nearest meeting and hardly ever got a chance to go. He had a few months’ sobriety, and his sponsor was very encouraging, giving him lots of advice. So Joe decided to start a meeting nearby.

My job is to take care of a large property with an orchard, a garden, and a house. A few weeks ago, I found myself in a completely new situation I have never been in before.

Bishops, priests, and nuns throughout the Catholic Church are becoming increasingly aware of SA and supportive of recommending that parishioners with lust addiction contact the program for help. The Europe and Middle East Region (EMER) has recently been experiencing the fruit of focusing special attention on this outreach for the past several years and promoting the sharing of experience among its fifteen intergroups.

I moved to a regional city on the east coast of Australia over 5 years ago. There were two SA meetings in the city and sex addiction was a very taboo topic and still is very taboo.

When I became a Trustee on the SA Board of Trustees in the summer of 2014, I was clearly a newcomer to this level of service, but excited to give my best to whatever I could do to help share our awesome message to the suffering sexaholic.

From the moment I started to take this program seriously and work the Steps with a sponsor who works the Steps with a sponsor of his own (and so on) it has been crystal clear to me that our main focus and primary purpose is the Twelfth Step—carrying the message.

“But I don’t want to share that …” “Then you won’t get well!” That was my sponsor’s response to most of the fears I experience. I cannot get sober in isolation. Nor can I get it if I don’t give it. The SA group I got sober in was very strong in service. That’s where I was introduced to “Hospitals and Institutions.”

Gdy wczoraj wróciłem z lokalnego zlotu SA, czułem się w miarę szczęśliwy, związany z ludźmi i spokojny – ale nie do końca. Obecność jednego kolegi zakłóciła mój spokój do tego stopnia, że przez cały weekend zmagałem się z obsesją na punkcie jego i jego zachowania.

To jedno z haseł programu, które utkwiło mi w pamięci po tym, jak uczestniczyłem w pierwszym wirtualnym mitingu SA tu na Filipinach. Bałem się i wahałem, czy pójść na miting SA, ponieważ zaprzeczałem i wątpiłem w to, że jestem uzależniony od seksu.

Moja sponsorka i członkowie anglojęzycznej grupy domowej zasugerowali, abym wymieniła rzeczy, za które jestem wdzięczna w trzeźwości. Prawdopodobnie nie mogli dłużej znieść mojego narzekania i dlatego to zasugerowali.

Dla mojego uzależnionego mózgu z pamięcią złotej rybki, hasła są trafne, łatwe do zapamiętania, a kiedy otrzymam gotowość, możliwe do zrealizowania. Tak wiele przychodzi mi na myśl: Jeden dzień na raz, Dobre Uporządkowane Prowadzenie, Odpuść i pozwól Bogu czy Wyluzuj.

Mam sentyment do haseł – można powiedzieć, że uratowały mi życie. Na początku zdrowienia AA moja grupa macierzysta działała według „starej szkoły”, czyli nie można było dzielić się na mitingu, dopóki nie miało się 1 roku trzeźwości (mogliśmy zadawać pytania).

Przed przyjściem do SA nie wierzyłem, że żądza jest dla mnie istotną sprawą. Całe życie się masturbowałem, czasem korzystałem z pornografii. Uruchamiałem się z innymi mężczyznami 4 do 6 razy w miesiącu. Wydawało mi się, że żyłem udanym podwójnym życiem – z jednej strony odnosiłem sukcesy jako nauczyciel, ojciec, mąż i lider w kościele, z drugiej strony byłem jednak uzależniony od seksu.

من سابقه ی خوبی با شعارها دارم، شاید بتوان گفت که آنها زندگی من را نجات داده اند. در اوایل بهبودی ام در برنامه AA ، در گروه خانگی من که یک گروه سنت گرا و به قول معروف یک«مدرسه قدیمی» بود تا یک سال هوشیاری نمی توانستید در جلسات مشارکت کنید، (البته می‌توانستیم سؤال بپرسیم).

من عاشق جملات کوتاه و معروفِ برنامه هستم. برای مغز من با حافظه یک ماهی قرمز، آنها دلپذیر هستند، به راحتی قابل یادآوری هستند و زمانی که من تمایل داشته باشم، قابل انجام دادن، هستند. موارد بسیار زیادی وجود دارد که به راحتی به ذهن خطور می کند، مانند “یک روز در یک زمان”، “راهنمایی منظم خوب”، “رها کن و به خدا بسپار”، و “خودت را سرزنش نکن”. در حالی که این شعارها فوق‌العاده هستند، دو شعار پایه گذارِ بهبودی من هستند و با مسیر زندگی ۱۲ قدمی من در هم تنیده شده‌اند.

قبل از ورود به اس ای ، من باور نداشتم که شهوت تا چه اندازه برای من مهم است. من در تمام زندگی ام خودارضایی کرده بودم، گاهی اوقات از پورنوگرافی استفاده می کردم. زمانی که اعتیاد من در اوج بود، من چهار تا شش بار در ماه با مردان دیگر برون ریزی داشتم. من زندگی دوگانه‌ای را تجربه می‌کردم که فکر می‌کردم یک زندگی دوگانه موفقیت آمیز بود. – از یک سو یک مربی موفق، پدر، شوهر و رهبر کلیسا و از سوی دیگر یک معتاد جنسی متعهد به خانواده.

راهنمایم و اعضای گروه خانگی انگلیسی زبانم به من پیشنهاد دادند که لیستی از چیزهایی که در پاکی SA به خاطر آنها سپاسگزارم را تهیه کنم. شاید آنها دیگر تحمل شکواییه های دائمی مرا نداشتند و به همین دلیل چنین پیشنهادی دادند که شاید مرا کمی ساکت کنند . راهنمای من از من خواست که یک چنین سپاسگزاری را توسعه دهم چرا که من ذاتا آدمی طعنه جو هستم که به دنبال خطای دیگران بوده و دائماً به نقش قربانی چسبیده ام

این یکی از شعارهای برنامه است که بعد از شرکت در اولین جلسه SA مجازی، اینجا در فیلیپین در ذهنم ماندگار شد.من از شرکت در جلسه SA می ترسیدم و مردد بودم، زیرا در انکار و تردید بودم که آیا من معتاد جنسی هستم، اما همچنان خودم را مجبور کردم که در جلسه شرکت کنم زیرا می ترسیدم همسر و فرزندان را از دست بدهم.

دیروز وقتی که داشتم از یک همایش محلی SA برمی گشتم احساس وصل بودن، صلح و شادمانی معقولی داشتم هر چند که این احساس خیلی زیاد نبود. حضور یکی از اعضا آرامش من را مشوش کرده بود تا حدی که تمام آخر هفته را در مورد آزارهای او و رفتارش با خودم کلنجار رفته بودم