I came to SA in 2008. Up until that point, my life had been a succession of compulsive masturbation, pornography, voyeurism, exhibitionism, and countless stealthy contacts or one-night-stands with other men. The only experience of connection was a 20+ year abusive relationship with an alcoholic man.
My life in recovery is full of miracles today—the biggest of them is that I am recovering from this disease, this enslavement to lust, for which there is no cure. And another huge miracle is that I am grateful today; I used to be never grateful.
I did not quit, I surrendered. I began my journey in this program when a friend from Al-Anon told me I was a sexaholic. To prove her wrong, I agreed to go to six SA meetings. During those six meetings I slowly came to admit that I was a sexaholic. At the beginning I made no eye contact with other members and I did not share. There were six other SA women at my first home group meeting. We went to two meetings a week as a group, which helped me to connect with the program and then I started to share.
At first I thought that the term, “sobriety,” didn’t fit with what I thought a sexaholic was because I had no experience with alcoholism. But when I came into these rooms eight years ago I learned that sobriety was difficult to obtain because it was about my state of mind and what I might do with it if I didn’t get spiritually fit.
Moja praca nie ma nic wspólnego z projektowaniem graficznym, reklamą, czy ilustrowaniem czasopism. Lata temu w moich początkach SA połączyłem projektowanie biuletynu mojej parafii z sesjami czatu i porno.
Na początku w SA byłem sam, nie miałem pracy, samochodu, pieniędzy - miałem dużo czasu. Był rok 2009, a z powodu kryzysu gospodarczego byłem bezrobotny. Uczestniczyłem w trzech-czterech mitingach tygodniowo, codziennie dzwoniłem do sponsora, codziennie pisałem prace na programie i w ciągu roku przetłumaczyłem całą Białą Księgę, Wielką Księgę i Zdrowienie Postępuje na mój język ojczysty.
Prosta odpowiedź na to pytanie mogłaby brzmieć: „Jestem tu, bo muszę być”, ale to nie mówi wszystkiego. Ból związany z wielokrotnym uderzaniem o dno wystarczył, żeby wprowadzić mnie przez drzwi, ale nigdy nie wystarczał, żeby zatrzymać mnie w środku.
Gdybym miała wybrać jedno słowo, aby opisać, jak czułam się przez większość życia, wybrałabym „odłączona”. Zarówno w przedszkolu, jak i w szkole trudno było mi się zaprzyjaźnić. Miałam wiele wciągających sposobów na ucieczkę od rzeczywistości - tworzenie historii w mojej głowie, książki przygodowe, gry wideo.
Mam na imię Mike i jestem seksoholikiem. Moja data trzeźwości to 7 sierpnia 2005 rok. Wspólnota SA dała mi drugą szansę życia i była kluczowa dla zdrowienia, ale inne rzeczy też mi pomogły.
W czynnym uzależnieniu moim hasłem było „Bycie samemu w niebie jest trudniejsze niż bycie z dziewczyną w piekle”. We wczesnym dzieciństwie nie wyobrażałem sobie świata bez dziewczyn.
