webmaster

درست قبل از اینکه به SA بیایم، به پایین ترین سطح روحی و روانی خودم رسیدم. در بیرون، چندان آشکار نبود که زندگی من غیرقابل اداره شده است. من هنوز متاهل بودم و بچه داشتم، سلامتی، خانه، شغل و گروه اجتماعی داشتم. اما در درون، من در ناامیدکننده ترین و تاریک ترین لحظات زندگی خود بودم.

دو ابزار روحانی مهمی که من برای ارتباط با خرد الهی دارم ( علاوه بر کارکردن قدم‌ها، شرکت در جلسات، صحبت با راهنما و خدمت کردن در برنامه بهبودی SA)، آواز خواندن و نواختن موسیقی است. من در یک خانواده اهل موسیقی در غرب مرکزی آمریکا بزرگ شدم. به عنوان یک پسر نوجوان، بیشترین لذت را زمانی می‌بردم که در گروه کُر کلیسا زمانی که پدرم با پیانوی بزرگ کلیسا موسیقی می‌زد، آواز می‌خواندم. پدر من دبیر و سرپرست گروه کُر بود و پیانو هم می‌زد و به من آواها را آموزش داد. مادر من هم از نواختن پیانو و خوندن با بچه‌های کوچیک لذت می‌برد. بزرگترین خواهر من از بین پنج بچه‌ای که بودیم، گیتار می‌زد و در کالج چنگ یاد گرفت. او کسی بود که باعث شد من در 16 سالگی نواختن گیتار را یاد بگیرم و از آن موقع بیش از پنجاه سال میگذره.

یادم می‌آد که در سال 2003 در گروه خانگی‌ام در فیلادلفیا، ما یک جلسه راهنمایی برای تازه‌واردان برگزار می‌کردیم. ما به تعدادی از مناطق و هیات‌های نقاط مختلف دنیا نامه زدیم و از آن‌ها پرسیدیم که آیا تا به حال جلسه راهنمایی برای تازه واردان داشته‌اند. خیلی از آن‌ها تجربه‌اشان را برای ما ارسال کردند و این تجربیات را با هم ترکیب کردیم تا روشی را بسازیم که فکر می‌کردیم برای ما بهترین روش است. هدف ما این بود که به تازه‌واردان کمک کنیم تا جایی که ممکن است احساس کنند که پذیرفته شده اند و هرگونه ترسی که ممکن است داشته باشند را کم کنیم. در نهایت به آن‌ها می‌گفتیم، با توجه به تجربه‌ ما، سخت‌ترین کاری که انجام داده‌ایم این بوده که از ماشینمان پیاده شویم، از پارکینگ عبور کنیم و در جلسه را باز کنیم و تقاضای کمک کنیم. متنی که در ادامه می‌آید، فرمت برگزاری جلسات راهنمایی تازه‌واردان است که در طی دهه‌ها تکمیل شده است. می‌توانید به راحتی از آن استفاده کنید و موفق باشید