در روزهای اول حضورم در SA من مجرد بودم، شغلی نداشتم، ماشین نداشتم، پول نداشتم و زمان خیلی زیادی داشتم. سال ۲۰۰۹ بود و به خاطر بحران مالی که پیش آمده بود من بیکار شده بودم. من هفته‌ای سه تا چهار جلسه شرکت می‌کردم، هر روز به راهنمایم زنگ می‌زدم، هر روز تکالیف قدم می‌نوشتم و در یک سال کل کتاب سفید، کتاب بزرگ و بهبودی ادامه دارد را به زبان مادری‌ام ترجمه کردم.
شغل من هیچ ارتباطی با طراحی گرافیک ، تبلیغات ، تصویرگری مجلات یا هر چیز دیگری از این دست ندارد .... چند سال قبل که تازه وارد برنامه SA شده بودم طرح بولتن ناحیه مان را با مطالب مربوط به چت و پورنوگرافی تلفیق کردم ... تنها بخاطر معجزه نیروی برترم بود که من بصورت تصادفی آن تصاویر شهوانی را در یکی از آن نشریه ها قرار ندادم
« تنهایی در بهشت سخت تر از جهنم است وقتی دختری همراهت باشد!» این شعار من در دوران اعتیاد فعال بود. سال های سال. از همان کودکی تصور اینکه دخترها نباشند برایم غیر ممکن بود. همیشه مسخره میشدم که همبازی دخترها هستم. اما چه باک، من وسط چیزی بودم که دوستش داشتم. اما آن بازی های شاد کودکی رفته رفته تبدیل شد به باتلاقی غم انگیز و عمیق. غم انگیز، غم انگیز، غم انگیز.
من « مایک » یک معتاد جنسی هستم که از تاریخ ۱۶ مرداد ۱۳۸۴ هوشیار می باشم. برنامه معتادان جنسی گمنام به من شانس زندگی دوباره را داده و نقشی محوری در بهبودی من ایفا کرده است. اما چیزهای دیگری هم به من کمک کرده اند
اگر بخواهم یک کلمه برای توصیف احساسم در بیشتر مدت عمرم را انتخاب کنم، "قطع شده" را انتخاب می کنم. هم در مهدکودک و هم در مدرسه به سختی با کسی دوست میشدم. راه‌های جذاب زیادی برای فرار از واقعیت وجود داشت: شکل دادن داستان در ذهنم، کتاب‌های ماجراجویانه و بازی‌های ویدیویی.
Quando ero nella dipendenza attiva, il mio slogan era "essere soli in paradiso è più difficile che stare con una ragazza all'inferno". Nella prima infanzia, non potevo immaginare un mondo senza bambine. Venivo ridicolizzato per giocare con le bambine invece che con i bambini. Chi se ne importava, per quel che mi riguardava; mi piaceva giocare innocentemente con le bambine.
Il mio lavoro non ha nulla a che fare con la grafica, la pubblicità, l'illustrazione di riviste, o cose del genere... anni fa nei miei inizi in SA abbinavo la progettazione del bollettino della mia parrocchia a sessioni di consumo di chat e pornografia...
All'inizio del mio cammino in SA ero single, senza lavoro, senza auto, senza soldi e con molto tempo a disposizione. Era il 2009 e, a causa della crisi economica, ero disoccupato. Partecipavo a tre o quattro riunioni a settimana, chiamavo quotidianamente il mio sponsor, lavoravo i passi quotidianamente e ho tradotto l'intero Libro Bianco, il Grande Libro e Recovery Continues nella mia lingua madre nel giro di un anno.
Una risposta semplice a questa domanda potrebbe essere: "Sono qui perché devo essere qui", ma non racconta tutta la storia. Il dolore di aver ripetutamente toccato il fondo è stato sufficiente per farmi entrare nella porta, ma non è mai stato sufficiente per tenermici dentro.
Se dovessi scegliere una parola per descrivere come mi sono sentita per la maggior parte della mia vita, sceglierei “disconnessa”. Ho avuto difficoltà ad avere amici sia all’asilo che a scuola. C’erano diversi modi coinvolgenti per scappare dalla realtà – creare storie nella mia testa, libri d’avventura e videogiochi.
