Czas samotności i trzeźwości pozwolił jej usłyszeć wolę Siły Wyższej. Jestem trzeźwa już od kilku lat i zrobiłam swoje pierwsze kroki ku zdrowieniu. Mówiąc „zdrowienie”, nie mam na myśli jedynie pracy nad Krokami – dosłownie „odzyskuję siebie”. Chodzi mi o uzdrowienie i odnowę.
Zerwałem z moją ostatnią dziewczyną po dwuletnim związku, kiedy przyszedłem do Programu. Powodem było moje wstrząsające dla mnie przyznanie się do prawdy o sobie – że wykorzystywałem ją, próbując znaleźć poczucie własnej wartości jej kosztem, by zaspokoić żądzę i nie czuć się samotnym. Ta świadomość była bolesna, ale szczera, a zatem lecznicza.
Prawdziwe poddanie to nie tylko proszenie o pomoc – to ofiarowanie siebie Bożym planom. W Programie trenujemy mięsień proszenia Boga o pomoc. „Pomóż mi wytrzeźwieć! Pomóż mi odwrócić się od żądzy! Pomóż mi się poddać! Pomóż mi! Pomóż mi! Pomóż mi!” Wzmacniając ten mięsień, co czasem wymaga całkowitego poddania się, zmieniam także podejście na łagodniejsze.
Odwaga to nie walka z żądzą, lecz oddanie jej Bogu. Mam na imię Steve i jestem zdrowiejącym seksoholikiem. Dzięki łasce Boga, sponsorom i Programowi jestem trzeźwy od 20 sierpnia 2013 roku. Od ponad 11 lat nie uprawiałem seksu ani z samym sobą, ani z nikim poza moją żoną. Doświadczyłem też w pewnym stopniu postępującego zwycięstwa nad żądzą.
Miał nawroty dopóki nie zmienił swojego nastawienia. Jestem upadłym pijakiem. Byłem w aktywnym uzależnieniu przez prawie czterdzieści lat. W końcu, czternaście lat temu, trafiłem do Programu. Teraz jestem trzeźwy od dwóch lat i trzech miesięcy. Możecie policzyć.
Byliśmy na mitingu, który prowadził miejscowy kolega. Podczas chwili ciszy usłyszeliśmy trzask. Nie wiedzieliśmy, skąd pochodził ten dźwięk. Po chwili kolejny trzask, a potem jeszcze jeden. Powoli, jedna osoba osunęła się na ziemię – noga plastikowego krzesła całkowicie się złamała i teraz leżał na podłodze.
Poddanie się Bogu poprowadziło mnie ku cudowi prawdziwej trzeźwości. Cześć, jestem Amr R. i pochodzę z Egiptu. W wieku 10 lat zacząłem przejawiać zachowania, które – jak wtedy usłyszałem od mamy – mogły prowadzić do duchowej zguby. W wieku 18 lat zetknąłem się z pornografią, co szybko przerodziło się w uzależnienie. Nie potrafiłem powstrzymać się od kompulsywnych uruchomień nawet przez tydzień. Do SA trafiłem w wieku 19 lat, zaledwie rok temu. Mój pierwszy miting odbył się online, przez Zoom. Zgłosiłem się do Wspólnoty, ponieważ nie byłem w stanie sam poradzić sobie z przymusem oglądania pornografii i towarzyszącego temu uruchamiania się. Już na początku, dzięki ludziom, których tu spotkałem — pełnym wsparcia, zrozumienia i życzliwości — udało mi się zachować czystość przez 14 dni. To było dla mnie ogromne wsparcie i początek nowej drogi.
Żądza była zawsze częścią mnie, na długo zanim poznałam jej imię. Pochłonęła mnie i zawłaszczyła, wciągając w ciemności, którą stał się mój seksoholizm — więzieniem bez granic, stworzonym przeze mnie samą. Moja choroba rozwijała się po cichu i stopniowo. Ktoś mógłby powiedzieć, że nie sięgnęłam jeszcze prawdziwego dna, ponieważ moje życie nigdy nie zostało całkowicie wywrócone do góry nogami przez moje liczne potknięcia.
Jestem 50-letnim Polakiem, trzeźwym od 2011 roku. Do Wspólnoty trafiłem w 2007 roku. Mój pierwszy znaczący okres trzeźwości trwał 2,5 roku, zaczynając od kwietnia 2008. Potem trafiłem do szpitala psychiatrycznego z diagnozą ciężkiej depresji. Straciłem tam trzeźwość, ale natychmiast ponownie zwróciłem się do Wspólnoty i znalazłem sponsora. Zacząłem Program od nowa. Od tamtej pory pozostaję trzeźwy.
Jestem Ana i mieszkam w Meksyku. Dziękuję Bogu za cud uwolnienia się od moich uzależnieniowych zachowań, schematów żądzy, które trzymały mnie w niewoli przez sześć lat. Czułam się całkowicie zniewolona przez żądzę, niezdolna do oporu, nawet gdy tego chciałam. W ciągu ostatnich trzech miesięcy uświadomiłam sobie jednak, że moje zdrowienie sięga daleko poza samo zaprzestanie tych zachowań. Bóg obdarzył mnie samokontrolą, pokojem, wstrzemięźliwością, dyscypliną i nadzieją na przyszłość. Nigdy nie odmówił mi żadnego z tych darów, gdy szczerze prosiłam. Obdarzył mnie nimi hojnie i bez wyrzutów.
