Różne siły popchnęły nas na pierwszy w historii SA India Workshop Weekend w Ashirvad, Bangalore. Siły te obejmowały zagrażające życiu duchowe bankructwo, absolutny brak umiaru i samokontroli oraz zbiegi okoliczności pośród desperackich poszukiwań.

Od początku mojej podróży w SA wiedziałem, że nasz założyciel, Roy K., napisał „Anonimowych Seksoholików” (Białą Księgę), a później dowiedziałem się, że także „Recovery Continues”, „Discovering the Principles” i kilka broszur SA. Jednak przez wiele lat zastanawiałem się, kto pisze całą naszą wspaniałą literaturę SA i z czym wiąże się z proces publikacji. Potem nadarzyła się okazja, by pełnić międzynarodową służbę i zgłosiłem się na ochotnika do Komitetu Literatury (lub Litcom, jak go nazywamy).

Jakiś czas temu jeden z członków mojej grupy macierzystej przechodził przez trudny okres i zastanawiał się, dlaczego Bóg na to pozwolił. Przypomniało mi to coś, co wydarzyło się jakieś dwa lata temu.

Zanim wytrzeźwiałem, nie byłem miłośnikiem książek. W rzeczywistości nigdy nie przeczytałem żadnej książki od deski do deski. Prawie skończyłem jedną w szkole, ponieważ zabrała mnie do świata fantazji, z dala od rzeczywistości. Większość lektur była jednak dla mnie niepokojąca i bezcelowa.

Kiedy dołączyłam do SA jesienią 2020 roku, byłam załamana, ale chętna do przyjęcia wskazówek. To dlatego, że byłam tak zdesperowana. Wieloletnie doświadczenie w AA dało mi pewne korzyści, w tym niezliczone mityngi studiowania książek i dobrą znajomość Wielkiej Księgi AA oraz „Dwunastu Kroków i Dwunastu Tradycji”. Pamiętałam nawet niektóre fragmenty, takie jak strona 422 o akceptacji, które wciąż mogłam recytować słowo w słowo. To, co zapamiętałam, nadal służy mi jako swego rodzaju mentalna biblioteka.

Na moim pierwszym mitingu Anonimowych Seksoholików usłyszałem, jak ktoś czyta rozdział „Problem” i wiedziałem, że jestem we właściwym miejscu. W Białej Księdze Roy napisał:

Als ich im Herbst 2020 zu AS kam, habe ich zwar nicht mehr funktioniert, aber bereit, eine neue Richtung einzuschlagen. Das lag daran, dass ich so verzweifelt war. Meine langjährige Erfahrung bei den Anonymen Alkoholikern hatte mir zwar einige Vorteile gebracht, darunter unzählige Literatur-Meeting und eine gute Vertrautheit mit dem Blauen Buch und den Zwölf und Zwölf. Ich erinnerte mich sogar an einige Passagen, wie z. B. Seite 417 über Akzeptanz, die ich immer noch Wort für Wort aufsagen kann. Die Dinge, die ich auswendig gelernt habe, dienen mir immer noch als eine Art mentale Referenzbibliothek.

Fin dall’inizio del mio percorso in SA sapevo che il nostro fondatore, Roy K., aveva scritto Sexaholics Anonymous (il “Libro Bianco”) e in seguito ho saputo che aveva scritto anche Recovery Continues, Discovering the Principles e diversi opuscoli di SA. Tuttavia, per molti anni mi sono chiesto chi scrivesse tutto il resto della nostra meravigliosa letteratura su SA e chi e cosa fosse coinvolto nel processo di pubblicazione. Poi si è presentata l’opportunità di svolgere un servizio internazionale e mi sono offerto volontario per entrare a far parte del Comitato per la letteratura.

לפני זמן מה, חברה בקבוצת הבית שלי עברה תקופה קשה ותהיתי למה אלוהים נותן לזה לקרות. זה הזכיר לי משהו שקרה לי לפני כשנתיים

כבר בתחילת המסע שלי ב-SA ידעתי שהמייסד שלנו, רוי ק., כתב את הספר “מכורים למין אנונימיים” (“הספר הלבן”). לאחר מכן למדתי שהוא גם כתב את “ההחלמה מתמשכת”, “גילוי העקרונות” וכמה עלונים של SA. עם זאת, במשך שנים תהיתי מי כותב את כל יתר הספרות הנהדרת של SA ומה כרוך בתהליך ההוצאה לאור. ואז, כשנקרתה בפני ההזדמנות ללתת שירות ברמה בינלאומית, התנדבתי להצטרף לוועדת הספרות.

כוחות שונים דחפו אותנו לסדנת סוף שבוע ראשונה של החלמה ב-SA הודו שהתקיימה באשירוואד, בנגלור. הכוחות האלו כללו פשיטת רגל רוחנית מסכנת חיים, כישלון מוחלט של מתינות ושליטה עצמית ושרשרת אירועים מבטיחה בין שלל חיפושים נואשים

לפני שהתפכחתי, לא הייתי איש ספר. למעשה, מעולם לא קראתי ספר מההתחלה עד הסוף. כמעט סיימתי ספר אחד בבית הספר, כי זה סחף אותי לתוך עולם של פנטזיה הרחק מהמציאות. רוב הקריאה עבורי הייתה מלחיצה וחסרת טעם

כשהגעתי ל-SA בסתיו של 2020, הייתי במשבר אבל הייתי מוכנה לקבל הכוונה. וזה מכיוון שהייתי כל כך מיואשת. שנים רבות של ניסיון בAA בהחלט הביא לי כמה יתרונות אמנם, וזה כולל אינספור מפגשי לימוד ספרות והכרה טובה של הספר הגדול ושל השניים עשר ושתים עשרה. אני אפילו זכרתי בעל פה כמה פסקאות, כמו בעמוד 417 על קבלה (עמוד 150 במהדורה העברית), שעד היום אני עדיין יכולה לדקלם מילה במילה. החומר אותו שיננתי בעל פה עדיין משמש אותי כסוג של ספריית עיון נפשית.

במפגש הראשון שלי בסקסהולוסטים אנונימיים שמעתי מישהו קורא את ”הבעיה” וידעתי שאני במקום הנכון. בספר הלבן כתוב:

Diferentes fuerzas nos impulsaron al primer fin de semana de talleres de SA India en Ashirvad, Bangalore. Estas fuerzas incluían la bancarrota espiritual que amenazaba la vida, el fracaso absoluto de la moderación y el autocontrol, y una serie fortuita de eventos en medio de una búsqueda desesperada.

Supe desde el comienzo de mi viaje en SA que nuestro fundador, Roy K., escribió Sexólicos Anónimos (el “Libro Blanco”) y luego supe que también escribió La Recuperación continua, Descubriendo los principios y varios folletos de SA. Sin embargo, durante muchos años, me pregunté quién escribe toda nuestra otra maravillosa literatura SA y qué implica el proceso de publicación. Entonces surgió la oportunidad de hacer servicio internacional, y me ofrecí como voluntario para unirme al Comité de Literatura.

Hace un tiempo, un compañero de mi grupo pasó por un momento difícil y se preguntaba por qué Dios permitió que eso sucediera. Esto me recordó algo que me pasó hace unos dos años.

Antes de recuperar la sobriedad, no me gustaban los libros. De hecho, nunca había leído un libro de principio a fin. Casi terminé un libro en la escuela porque me llevaba a un mundo de fantasía, lejos de la realidad. Sin embargo, la mayor parte de la lectura me resultaba angustiosa e inútil.

Cuando me uní a SA en el otoño de 2020, estaba rota pero dispuesta a seguir indicaciones. Eso fue porque estaba desesperada. Aunque muchos años de experiencia en AA me dieron algunas ventajas, como innumerables reuniones de estudio de libros y un buen conocimiento del Libro Grande y de los Doce y Doce, incluso recordaba algunos pasajes, como la página 417 sobre la aceptación, que aún podía recitar de memoria. Lo que memorizaba seguía siendo una especie de biblioteca mental de referencia.

En mi primera reunión de Sexólicos Anónimos, escuché a alguien leer “El problema”, y supe que estaba en el lugar correcto. En el Libro Blanco, Roy escribió: