Mi vida en recuperación está llena de milagros. El mayor de ellos es que me estoy recuperando de esta enfermedad, de esta esclavitud a la lujuria, para la que no hay cura. Y otro gran milagro es que hoy estoy agradecida y nunca lo estuve.
No lo dejé, me rendí. Comencé mi andadura en este programa cuando una amiga de Al-Anon me dijo que yo era una adicta al sexo. Para demostrarle que estaba equivocada, acepté asistir a seis reuniones de SA. Durante esas seis reuniones, poco a poco fui admitiendo que era una adicta al sexo. Al principio no tenía contacto visual con otros miembros y no compartía. En mi primer grupo base había otras seis mujeres. Asistíamos a dos reuniones semanales como grupo, lo que me ayudó a conectar con el programa y entonces empecé a compartir. Cuando cumplí los requisitos, tuve que renunciar a mi miedo y mi vergüenza. Me sentía peor que los miembros masculinos debido a la doble moral que se aplica a las mujeres en Estados Unidos. Los hombres pueden “andar de picos pardos” mientras que las mujeres son vírgenes o prostitutas. Estos conceptos se instalaron en mi mente. El tiempo en el programa me ha ayudado a superarlos.
Al principio pensé que el término "sobriedad" no encajaba con lo que yo creía que era un sexólico porque no tenía experiencia con el alcoholismo. Pero cuando entré en estas salas hace ocho años aprendí que la sobriedad era difícil de conseguir porque se trataba de mi estado mental y de lo que podría hacer con él si no me ponía en forma espiritualmente.
Llegué a SA en 2008. Hasta ese momento, mi vida había sido una sucesión de masturbación compulsiva, pornografía, voyeurismo, exhibicionismo e innumerables contactos sigilosos o aventuras de una noche con otros hombres. La única experiencia de conexión fue una relación abusiva de más de 20 años con un hombre alcohólico.
Na początku myślałam, że termin „trzeźwość” nie pasuje do mojego wyobrażenia kim jest seksoholik, ponieważ nie miałam doświadczenia z alkoholizmem. Ale kiedy 8 lat temu trafiłam na mitingi, odkryłam się, że trzeźwość była trudna do osiągnięcia, gdyż dotyczyła stanu ducha oraz tego, co mogłabym zrobić, gdybym nie zdrowiała duchowo.
21 marca 2011 roku, zaledwie 48 godzin przed przyjściem do tej wspólnoty, byłem trzeźwy dwa tygodnie. W tym szczególnym dniu czułem się niezwykle pewny, że już nigdy nie oddam się nałogowi. Jedynym problemem było to, że miałem taką ogromną pewność siebie już tysiące razy przez prawie pół wieku.
Cześć wszystkim - mam na imię Pat i jestem seksoholikiem. Jestem dziś bardzo wdzięczny za to, że trwa moje zdrowienie z żądzy. To bardzo długa droga. Na program trafiłem w miasteczku w Nowej Zelandii w listopadzie 2016 roku po tym, jak coraz bardziej uświadamiałem sobie, że tracę kontrolę, że żądza przejmuje kontrolę nad moim życiem. Podczas całonocnego ciągu w sobotę, z alkoholem podsycającym żądzę, wszedłem do Internetu i rozmawiałem z kobietami. Bardzo chciałem się uruchomić, ale byłem tak pijany, że nie mogłem wymyślić, jak kogoś zapoznać. Błogosławieństwo w przebraniu.
Przyszedłem do SA w 2008 roku. Do tego momentu życie było pasmem kompulsywnej masturbacji, pornografii, podglądactwa, ekshibicjonizmu i niezliczonych potajemnych kontaktów lub jednorazówek z innymi mężczyznami. Jedynym doświadczeniem relacji był ponad 20-letni krzywdzący związek z alkoholikiem.
Moje życie na programie zdrowienia jest dziś pełne cudów - największym z nich jest to, że zdrowieję z tej choroby - ze zniewolenia żądzą, na którą nie ma lekarstwa. A kolejnym ogromnym cudem jest to, że jestem dziś wdzięczna. Kiedyś nigdy nie byłam wdzięczna.
Nie rzuciłam - skapitulowałam. Swoją podróż na tym programie rozpoczęłam, gdy przyjaciółka z Al-Anon powiedziała mi, że jestem seksoholiczką. Aby udowodnić jej, że się myli, zgodziłam się pójść na 6 mitingów SA. Podczas tych sześciu mitingów powoli przyznałam, że jestem seksoholiczką. Na początku nie nawiązywałam kontaktu wzrokowego z innymi osobami i nie dzieliłam się. Na pierwszym mitingu grupy macierzystej było sześć innych kobiet SA.
