Ich war katholisch, dann protestantisch … auch ein Pastor, ein Missionar … und ein Sexaholiker. Das war ich, nicht ganz so nett auf den Punkt gebracht. Gott war immer ein wichtiger Teil meines Lebens. Ich habe die frommen religiösen Praktiken meiner Mutter voll und ganz übernommen und mich voll und ganz in der Kirche engagiert. Ich liebte die Tatsache, dass die Menschen mich akzeptierten und bewunderten. Ein “guter Junge” zu sein, entsprach genau meinem Bedürfnis nach Anerkennung. Je mehr Gutes man tat, desto mehr Respekt verdiente man. Ich habe diese Kultur von ganzem Herzen angenommen.

“Wir fassten den Entschluss, unseren Willen und unser Leben der Sorge Gottes – wie wir ihn verstanden – anzuvertrauen.” (Schritt Drei)

Je suis un homme de 50 ans vivant en Pologne, sobre depuis 2011. J’ai rejoint la fraternité en 2007. Ma première période significative de sobriété a duré 2,5 ans, à partir d’avril 2008. Je me suis ensuite retrouvé dans un hôpital psychiatrique où l’on m’a diagnostiqué une grave dépression. J’ai perdu ma sobriété à ce moment-là, mais j’ai immédiatement repris contact avec la fraternité et j’ai trouvé un parrain. J’ai recommencé le Programme. Je suis resté sobre depuis.

Je m’appelle Ana et je vis au Mexique. Je remercie Dieu pour le miracle qui m’a permis d’abandonner mes comportements de dépendance, ces schémas de luxure qui m’ont maintenue en esclavage pendant six ans. Je me sentais complètement captive des exigences de la luxure, incapable de résister même quand je le voulais. Au cours des trois derniers mois, cependant, j’ai réalisé que mon rétablissement allait bien au-delà du simple fait d’arrêter. Dieu m’a accordé la maîtrise de soi, la paix, la tempérance, la discipline et l’espoir en l’avenir. Il ne m’a jamais refusé aucun de ces dons lorsque je l’ai demandé sincèrement. Il me les a donnés généreusement et sans reproche.

Cette expérience personnelle lors de la convention EMER devait être publiée dans le numéro de décembre 2024 de l’ESSAY, mais a dû être conservée pour ce numéro. Ne manquez pas d’écouter l’interview de l’auteur dans l’épisode de décembre 2024 de « ESSAY Conversations – Beyond the Page » à l’adresse suivante : essay.sa.org/get-involved/essay-podcast

J’ai grandi dans un foyer religieux. Mon père était un pasteur ordonné et notre famille observait de nombreuses pratiques religieuses. Mon père avait beau prêcher la doctrine, il ne vivait pas les principes de l’Église à la maison, du moins c’est ainsi que je l’ai vécu. Mes passages à l’acte sexuels ont commencé à un très jeune âge et incluaient l’isolement, les fantasmes, les secrets, la dissimulation – une véritable double vie.

J’ai été catholique, puis protestant … également pasteur, missionnaire … et sexolique. C’était moi en quelques mots. Dieu a toujours occupé une place importante dans ma vie. J’ai pleinement adhéré à la pratique religieuse dévote de ma mère et je me suis pleinement engagé dans l’église. J’aimais que les gens m’acceptent et m’admirent. Être « un bon gars » correspondait parfaitement à mon besoin de reconnaissance. Plus vous faisiez le bien, plus vous gagniez le respect. J’ai adhéré de tout cœur à cette culture.

« Nous avons décidé de confier notre volonté et notre vie aux soins de Dieu tel que nous le concevions. (Troisième étape)

Jestem 50-letnim Polakiem, trzeźwym od 2011 roku. Do Wspólnoty trafiłem w 2007 roku. Mój pierwszy znaczący okres trzeźwości trwał 2,5 roku, zaczynając od kwietnia 2008. Potem trafiłem do szpitala psychiatrycznego z diagnozą ciężkiej depresji. Straciłem tam trzeźwość, ale natychmiast ponownie zwróciłem się do Wspólnoty i znalazłem sponsora. Zacząłem Program od nowa. Od tamtej pory pozostaję trzeźwy.

Jestem Ana i mieszkam w Meksyku. Dziękuję Bogu za cud uwolnienia się od moich uzależnieniowych zachowań, schematów żądzy, które trzymały mnie w niewoli przez sześć lat. Czułam się całkowicie zniewolona przez żądzę, niezdolna do oporu, nawet gdy tego chciałam. W ciągu ostatnich trzech miesięcy uświadomiłam sobie jednak, że moje zdrowienie sięga daleko poza samo zaprzestanie tych zachowań. Bóg obdarzył mnie samokontrolą, pokojem, wstrzemięźliwością, dyscypliną i nadzieją na przyszłość. Nigdy nie odmówił mi żadnego z tych darów, gdy szczerze prosiłam. Obdarzył mnie nimi hojnie i bez wyrzutów.

Ta osobista relacja ze Zlotu EMER miała zostać opublikowana w numerze ESSAY na grudzień 2024 r., ale jej publikacja musiała zostać przełożona. Koniecznie wysłuchaj wywiadu z autorem w odcinku „ESSAY Conversations – Beyond the Page” z grudnia 2024 r. pod adresem essay.sa.org/get-involved/essay-podcast

Dorastałem w religijnym domu. Mój ojciec był wyświęconym pastorem, a nasza rodzina przestrzegała wielu praktyk religijnych. Chociaż mój ojciec głosił doktrynę, nie żył zgodnie z zasadami Kościoła w domu, a przynajmniej tak tego doświadczyłem. Moje uruchomienia seksualne zaczęły się w bardzo młodym wieku i obejmowały izolację, fantazje, sekrety, ukrywanie się – prawdziwe podwójne życie.

Byłem katolikiem, potem protestantem… a także pastorem, misjonarzem… i seksoholikiem. To ja, w niezbyt wielkiej pigułce. Bóg zawsze był w moim życiu ważny. W pełni przejąłem pobożne praktyki religijne mojej matki i zaangażowałem się w Kościół. Uwielbiałem tę akceptację i podziw. Bycie „fajnym gościem” idealnie pasowało do mojej potrzeby uznania od innych. Im więcej dobrego zrobiłeś, tym więcej szacunku zyskałeś. Przyjąłem tę kulturę całym sercem.

„Postanowiliśmy powierzyć naszą wolę i nasze życie opiece Boga, jakkolwiek Go pojmujemy” (Krok Trzeci)

أنا رجل في الخمسين من عمري أعيش في بولندا، رصين منذ عام 2011. انضممت إلى الزمالة في عام 2007، وأول فترة رصانةٍ طويلة حققتها استمرت لمدة عامين ونصف، بدءًا من أبريل 2008. ثمّ انتهى بي الأمر في مستشفى للأمراض النفسية، حيث تم تشخيصي بالاكتئاب الحاد. فقدت رصانتي هناك، لكنني عدت مجدداً فورًا إلى الزمالة، ووجدت موجّهاً. بدأت تطبيق البرنامج كله من البداية. أنا رصين منذ ذلك الحين

اسمي آنا، وأعيش في المكسيك. أشكر الله على معجزة الإقلاع عن سلوكياتي الإدمانية، تلك الأنماط الشهوانية التي أبقتني مستعبدة لِسِت سنوات. شعرتُ أنّي أسيرة كليًا لمطالب الشهوة، غير قادرة على المقاومة حتى عندما أردت ذلك. ومع ذلك، في الأشهر الثلاثة الماضية، أدركت أن تعافيي يتجاوز مدى أبعد من مجرد الإقلاع. لقد منحني الله ضبط النفس، والسلام، والاعتدال، والانضباط، والأمل للمستقبل. هو لم يحرمني أبدًا من أي من تلك الهدايا متى طلبتها بصدق. لقد أعطاني الله إياها بسخاء وبدون تأنيب.

تمت جدولة نشر هذه التجربة الشخصية في مؤتمر إقليم أوروبا والشرق الأوسط في عدد ديسمبر 2024 من المقالة، ولكن تم حفظها لهذا العدد. تأكد من الاستماع إلى مقابلة المؤلف في حلقة ديسمبر 2024 من “محادثات المقالة – ما وراء الصفحة” على
essay.sa.org/get-involved/essay-podcast

نشئت في بيتٍ متدين. أبي كان قِساً مُرَسّماً، وعائلتنا شَهِدت العديد من الممارسات الدينية. على القدر الذي وعظ فيه أبي عن العقيدة، لم يعش مبادئ الكنيسة في البيت، على أقل تقدير، هذا كان اختباري له. انفلاتي الجنسي بدأ في عمرٍ مبكرٍ جداً وتضمن العزلة، والخيال، والأسرار الاختباء — حياةٌ مزدوجة حقيقية

لقد كنتُ كاثوليكيًا، ثم بروتستانتيًا… كما كنتُ قسًّا، ومبشّرًا… وكنت ايضا سكير جنس. هذا كان انا باختصار. كان الرب دوما جزءًا مهمًا من حياتي. تبنّيتُ بالكامل الممارسات الدينية الورعة لوالدتي، وانخرطتُ بعمق في الكنيسة. أحببت حقيقة أن الناس كانوا يقبلونني ويُعجبون بي. أن أكون “رجلًا صالحًا” كان يسدد حاجتي بشكل تام في أن يتم الاعتراف بي. فبقدر عملك الصالح، تجني الاحترام. ولقد احتضنتُ هذه الثقافة بكل جوارحي.

عائلتي الأصل كانت ذات روحانية وإيمان راسخ بالله. تعلمت الصواب من الخطأ ولكن آمنت أن ذلك كان يعني أن الله يحبني فقط عندما أفعل الصواب. مع تقدمي في العمر أصبحت محصوراً أكثر في إدماني، بدأت أعيش حياة ذات وجهين-حياة ذات مرح من الخارج ولكن مع سر مظلم من الشهوة المليئة بالخزي الحبيسة داخلي